Метафоралар устасы - Янтыкъ
Бир къач ай эвельси земаневий метин муэллифлери арасында меним ичюн метафоралар яратмакъта буюк бир уста беян олды.
Бу истидатлы инсан Янтыкъ тахаллюси иле озь эсерлерини джемааткъа такъдим эте, затен, башында бу икяелер ичтимаий агъларда дердж олунгъан язылар эди. Амма эр бир метин, эр бир эсер менимдже буюк дикъкъаткъа ве талильге ляйыкъ. Янтыкънынъ эсерлери бир къач йыл халкъкъа беллидир. Мен, керчек, тек якъынларда оларны биринджи кере окъудым.
Бир эсер (серлевасыны, эбет, сёйлерим) озюнинъ мундериджесинден, фабула ве сюжетинен озюне джельп этмектен гъайры, шу фабуланынъ чешит тарзда айдынлатувы иле дикъаттымны озюне чекти.
Эсернинъ фабуласы будыр: эки генч бири-бирини севе, йигит аскерликке кете, къыз сиирбаздан ярдым сорап севимлисини аскерликтен - итимал олюмден, къуртара, яшлар эвлене ве... къыз озюни озь сачында асып оле. Окъугъанлар "Земине" адлы икяени таныгъандырлар. Шимди бу эсерни къырымтатар тилинде Севиль Кендженинъ терджимесинде окъумакъ мумкюн. Бир варианты исе билингва усулынен язылгъан, яни къырымтатар ве рус тили, усулджа къарышып, метинни асыл этелер...