Buyur
yalıñız bularnı saña söylemek
Ve, dersiñ, qanıp suv içmektem,
- böyle olurmı eken, ne ise? –
bir kün seniñ yüzüñni bir kereden
yüzüme yaqınlaştırıp çekerim.
H.Kortasar A SONG FOR NINA
biz bugün körüşirmiz, sevimlim. men qayttım ve seni körecegim, biz o qadar vaqıt körüşmedik.toqtap tur, maña telefon açma, men özüm. men er şeyni özüm saña söylemege isteyim. çünki men tamam ile kelmektem...
men çarem olğanı qadar tez ketem, bundan da tez, mıtlaq, yürip olamam, aqşamki salqınlıq buv olıp menden ayırıla, beden sıcağınıñ hucurca bir beyan olunuvı... paltom dögmelenmegen, köksümdeki yüregim alevlenip ura.
dekabr. buzlayatqan tıynaqlar, ve men olarnıñ üstünden atlap uçam, men aşıqam. men saña aşıqam, saña aytacaq şeylerimni söylemege aşıqam, sen ise menim nomerime sabırsızlıq ile telefon eteberesiñ ve avuçımda pek sıqıp tutqan telefonım ep zıñıldap titrey. maña daa tekâran qaldı, beklese. men uzaqtaki yarıqqa taba çapam. Men telefon davuşına cevaplanmayım, açuvlandım dep belleme, yoq, aslında, saña, qıymetlim, saña, yalıñız, közleriñe, acayip közleriñe doğru baqıp, aytılacaq sözümni söylemege isteyim... Köksümde ise alev yanmaqta, hucur şey, ava ayazlı olıp o qadar acıtıp yaqa... tıpqı sen kibi... tek canıñ ağırmasın, bu yalıñız boş laftır, sen buz kibi degilsiñ de, men buña eminim, ve kim istese, seni qarlı qış kibi suvuq ve sert dep bellesiñ, itiraz etmem... of, ne çañ qaqa beresiñ şunı, men keç qalmayım da, aydı, olsun beş daqqaçıqadır, saat qaç eken? Yoq, toqtalıp baqmaycam, lâkin böyle tarzda iç bir şey körünmey. Amma da hucur şey, men aşıqsam da, pek yavaş areket etem, em de anavı fener de asla yaqınlaşmay tura. Nasıl şeydir bu... ya?! daa eki yüz metr qadar mesafe keçmek kerek, anda köpürçik bar ve fener, em de... sen meni beklep turmaqtasıñ...
men daa tekâran çaptım ve toqtadım. nasıl olsa da, biraz yal almaq kerek. telefonnıñ titremesi kesildi. uzaqtaki, seniñ içün o qadar yaqın, menim içün ep yaqınlaşayatqan cetemen olğan yarıq, eki kere lipildep, tesaddufen ğayıp oldı. sen anda olğanıñnı men bilem, ve ep biri anda barıp çıqarım, men saña barıp çıqarım, menim qıymetlim. ayağım tübünde ince buz qırsıldadı ve potügim yarısınace siya balçıqqa battı.
bir zamanlarda sen, men – seniñki, sen ise – menimki olğanımıznı aytqan ediñ, tamam öyle dediñ: "men – seniñ sevimliñ, amma sen buña inanmaysıñ. lâkin bir kün bunı añlarsıñ. bir-birimizge kerek olğanımıznı añlarsıñ, anavı Olar - Biri ile Digeri kibi kerek olğanımıznı" ve o vaqıt sen közlerimniñ içine bir hususiy baqışnen baqtıñ em "Birisi bularnı añlağanda, Digeri oña qaytacaq", -dediñ.
endi men seni qıdırmaqtam…
men yolumnı devam ettim ve köpürçikke ep yaqınlaşmaqta ekenim, etraf çım-çırt oldı, men bir davuş eşitmey qaldım, iç bir şey, dalğalarnıñ şuvultısından ğayrı... dalğalarnıñ şuvultısı?...
Fener apansızdan ğayrıdan yanğanda men köpürçikte edim. Ne içün, ey, nege kerek edi bu? Özen olğan yerde endi deñiz bar, yüzüni büs-bütün qar qaplağan deñiz, lâkin sen yoqsıñ. deñiz yanında bile sen yoqsıñ, qıymetlim. arqam artında biz bir zamanlarda rastkelişken Şeer turmaqta, o öz vitrinalarınıñ közlerini yumdurdı, onıñ orkestri susmaqta ve vaqıt, bizim körüşüvimiz yüz bermek içün, inceçik buznıñ esirliginde qatıp qaldı... sen uydurıp çıqarğan Bizler - Biri ve Digeri qavuşmaqları içün.
yoq, bu tüş degil, buña eminim. men yalıda tekâran oturırım, dalğalarğa baqarım. ah, ebet, sen maña telefon açqan ediñ de – yoq... o çalarsaat eken. endi közlerimni açmalımmı? ebet. közlerimni açmaq kerekim... deñizimizge baqıp turdım, közlerimni qapattım. közlerim qapalı.
saba avasını içime çektim ve közlerimni açtım – ve bir an içinde – pencere artındaki maşinalarnıñ vızzzzıldağanı, mışığımnıñ yatağıma sekirgeni, onıñ mırrrau ve sılaqça burunı (men onıñ içün, demek, mevcutım), divarğa inenen pekitilgen çek, jalüzi aralarından odağa soqulğan küneş nurları peydalandılar – bu sene oktâbr ayınıñ avası sıcaq, saat 10.00 yerde olmalım, doğğan künü munasebeti ile tebriklevlerni unutmamaq kerek ve brrrrrrrrrrr. saba. turam.
töşegimde oturdım, ellerime köz taşladım, yastığıma baqmaq içün başımnı çevirdim ve suvuqnı hatırladım. ve seniñ salqın elleriñni, seniñ daima qızmağan elleriñni. qaydasıñ? qaysı bir şeerdesiñ. seniñ içün deñiz nasıl eken şimdi... daa nice suvuq gecelerde men seni kene ve kene qıdıracağım... ekimizni qıdıracam...
telefonım kene zıñıldadı. kene çalarsaatmı? yoq...
- allo. meraba. men sabadan saña telefon eteberem. bağışla, men, belki, seni uyantqandırım. men seni uyantmadımmı? ne içün susıp turasıñ?
mışıq yatağımnıñ kenarında oturıp küneşniñ çızığından közlerini qımıp oturmaqta edi, pencere artında kene şu saba davuşları eşitilmekte, men ise dekabrniñ salqın deñizini is etmektem ve yengilden qar sepilgen odamnı körmekte edim...
- ne deycegimni bilmeyim, men qaydasıñ dep soraycaq edim, sen ne yerlerde olğanıñnı tasavur etip olamadım...
- Mında. Birisi mında. Digeri onı beklemedi, o ise keldi.
men, saña qapımnı açmaq içün, aşağa tüştim. yoq, men qapını açmaq içün aşağa çapıp tüştim, sen niayet içerige kirmek içün! em de biz qavuşırmız bugün, sevimlim. sen qayttıñ, ve men seni körecegim, çünki biz bu qadar vaqıt körüşmegen edik. toqta, men saña söylemege isteyim. çünki men yürmektem...
men çapmaqtam, çarem olğanı qadar çapam, bundan da tez, mıtlaq, çapıp olamaycağım añlaşıla, dört qat, altı sıra basamaqlar, ne de çoq kün... men olarnıñ üstünden atlap uçam, men saña aşıqam, sen ise qapı artındasıñ, ne de çoq vaqıt men seni körmedim, men qapını açam, qapı açıq, sen ise – sen maña baqıp turasıñ, elleriñ de, daima olğanı kibi, buz kibi, bu ande bile, men seni bağrıma basam, bu tüş degil, men seniñ saçlarıñnıñ ince sıcaq qoqusını duyam, sen külümsireysiñ, eliñde baqır tüslü çinar yaprağını tutmaqtasıñ. men seni o qadar vaqıt körmedim, em de men saña bu sözlerni söylemege aşıqtım:
- men saña yalıñız bularnı söylemege istedim, men – seniñ, men - seniñki.
ELS.R”
2010/09/14
© Copyright: Safetova Elzara, 2010
Tercime etti Maye Safet, 2021
özgün metin: https://proza.ru/2010/09/14/1098
Resim Film.ru saytından alınğan; "El Pasado",2009 filminden fragment
artqa qayt
baş saifege